ΤΙ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΝΑ ΕΧΕΙ ΤΟ ΔΩΜΑΤΙΟ ΤΟΥ ΜΩΡΟΥ ;
22-24 C το χειμώνα και μέχρι 27-29 C το καλοκαίρι. Η χρήση του κλιματιστικού γίνεται όταν κρίνεται απαραίτητη αλλά προσοχή ποτέ η κατεύθυνση του αέρα να μην είναι προς το μωρό.
ΤΙ ΦΟΡΑΕΙ ΤΟ ΜΩΡΑΚΙ ΜΑΣ???
Πάντα ΛΙΓΟ πιο ζεστά ρούχα από εσάς, δηλαδή: Aν εσείς φοράτε κοντομάνικο το μωρό σας φοράει μακρυμάνικο. Αν φοράτε μακρυμάνικο το μωρό σας φοράει το μακρυμάνικο και ένα φανελάκι από κάτω.
ΦΟΡΑΜΕ ΠΑΝΤΑ ΒΑΜΒΑΚΕΡΑ ΡΟΥΧΑ ΣΤΟ ΜΩΡΟ ενώ τα πλένουμε με φυσικό σαπούνι και χωρίς μαλακτικό.
ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΤΡΩΕΙ???
Τους 2-3 πρώτους μήνες της ζωής του και ιδιαίτερα εάν είναι κάτω των 4 κιλών πρέπει να τρώει κάθε 3 ώρες και ακόμη και εάν κοιμάται πρέπει να το ξυπνάμε. Στο θηλασμό δεν υπάρχει ωράριο. Το μωρό θηλάζει όποτε θέλει.
Πάντα μετά το τάϊσμα κρατάμε το μωρό στον ώμο μας για να «ρευτεί». Τα μωράκια που θηλάζουν μπορεί και να μην ρευτούν, ενώ τα μωράκια που σιτίζονται με biberon μπορεί να ρευτούν πάνω από 1 φορά. Πρακτικά κρατήστε το μωράκι σας στον ώμο σας περίπου 15-20 min μετά από κάθε τάϊσμα ακόμη και εάν έχει «ρευτεί». Είναι ένας καλός τρόπος για να αποτρέψουμε τις αναγωγές. Αποφεύγουμε να πίνουν τις φυσαλίδες (αφρό) από τον πάτο του μπουκαλιού. Όταν δούμε ότι το μωράκι μας δεν αφήνει υπόλοιπο στο μπουκάλι, στο επόμενο γεύμα φτιάχνουμε 30ml (1 μεζούρα γάλα σκόνη) επιπλέον.
ΠΟΣΟ ΣΥΧΝΑ ΑΛΛΑΖΩ ΠΑΝΑ;
Συνήθως τα μωράκια που θηλάζουν κάνουν από 1-7 κενώσεις την ημέρα ή μπορεί και 1 κένωση την εβδομάδα. Ενώ τα μωράκια που σιτίζονται με γάλα φόρμουλα κάνουν στην αρχή 2-4 κενώσεις την ημέρα και μετά περίπου 1-2 το 24ωρο.
Αλλάζουμε το μωρό κάθε φορά που κάνει κένωση καθώς και όταν η πάνα είναι πολύ «γεμάτη» από τα «τσίσα».
Πρακτικά περίπου 30 λεπτά μετά το τάϊσμα οπότε συνήθως τα περισσότερα θηλάζοντα βρέφη κάνουν και την κένωση.
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΜΠΑΝΑΚΙ ΤΟΥ;
Καλά είναι τις πρώτες φορές να γίνεται με βοήθεια. Προσέχουμε το νερό να είναι σε θερμοκρασία 36-39C. Χρησιμοποιούμε βρεφικό σαμπουάν. Στεγνώνουμε καλά –ιδιαίτερα στις πτυχές και ΔΕΝ χρησιμοποιούμε μπατονέτες!!!
Υπάρχει κίνδυνος τραυματισμού της τυμπανικής μεμβράνης αλλά και καταστρέφουμε τη φυσική προστασία της κυψελίδας.
Προσπαθήστε το μπανάκι του μωρού σας να γίνεται κάθε βράδυ σε συγκεκριμένη ώρα(περίπου στις 21:00), ώστε να προετοιμάζεται για το νυχτερινό του ύπνο και να μπαίνει σιγά-σιγά σε πρόγραμμα.
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟ ΚΟΛΟΒΩΜΑ ΤΟΥ ΟΜΦΑΛΟΥ;
Συνήθως τις πρώτες 10-12 μέρες, σπάνια έως και 40 μέρες, «πέφτει» το μανταλάκι από το μαιευτήριο. Έως τότε χρησιμοποιείτε τοπικά 4-6 φορές την ημέρα καθαρό οινόπνευμα και προσπαθήστε να διατηρήσετε την περιοχή καθαρή και στεγνή.
ΚΑΙ ΜΕ ΤΟΝ ΥΠΝΟ;
Τους πρώτους 6 μήνες καλά είναι το μωρό να κοιμάται στο δωμάτιο των γονιών του , αλλά στην ΚΟΥΝΙΑ ΤΟΥ. Δεν χρησιμοποιούμαι μαξιλάρι ή πάπλωμα, ενώ η προτεινόμενη θέση είναι η ύπτια.
Η ΠΙΠΙΛΑ;
Στα νεογέννητα που θηλάζουν καλό είναι να περάσει ο πρώτος μήνας χωρίς πιπίλα. Στα μωρά που αναζητούν πιπίλα τους τη δίνουμε , όμως φροντίζουμε να την αφαιρέσουμε μόλις αποκοιμηθούν.
Γενικά η πιπίλα είναι μια συνήθεια που κόβεται εύκολα μετά τον 1ο χρόνο της ζωής όμως το πιπίλισμα του δαχτύλου είναι μια συνήθεια που μπορεί να διατηρηθεί μέχρι την ενήλικο ζωή.
ΚΑΛΗ ΑΝΑΤΡΟΦΗ !!!
Το µητρικό γάλα αποτελεί ιδανική τροφή για το νεογέννητο και το βρέφος εξασφαλίζοντας ποιότητα σωµατικής και πνευµατικής υγείας για ΟΛΟΚΛΗΡΗ τη ζωή του. Εάν, για σοβαρούς λόγους, πρέπει εκτός από το µητρικό γάλα να προστεθεί και τροποποιηµένο γάλα αγελάδας, αυτό πρέπει να γίνεται συµπληρωµατικά αµέσως µετά το θηλασµό και ποτέ να µην αντικαθιστά ολόκληρο το γεύµα (µικτή διατροφή).
Επί απογαλακτισµού ή µικτής διατροφής, η παρασκευή του τροποποιηµένου γάλακτος αγελάδας σε σκόνη γίνεται ως εξής:
ΠΑΡΑΣΚΕΥΗ ΤΡΟΠΟΠΟΙΗΜΕΝΟΥ ΓΑΛΑΚΤΟΣ
● Πλένετε καλά τα χέρια σας. Πλένετε τα µπιµπερό και τις θηλές µε σαπούνι κουζίνας και καθαρίστε τα καλά µε τη βοήθεια βούρτσας. Ξεβγάλτε µε άφθονο νερό.
● Αποστειρώνετε τα µπιµπερό είτε σε αποστειρωτή ακολουθώντας τις οδηγίες του, είτε µε βρασµό τουλάχιστον 10 λεπτών για τα μπιμπερό και 5 λεπτών για τις πιπίλες.
● Βράζετε φρέσκο νερό για 10 λεπτά και αφήστε το να κρυώσει στους 40° C (περίπου σε µισή ώρα). Ο βρασµός του νερού δεν γίνεται σε βραστήρα.
● Σε καθαρό πάγκο και µε καθαρά χέρια βάζετε στο αποστειρωµένο µπιµπερό το χλιαρό αποστειρωµένο νερό.
ΣΕ ΑΝΑΛΟΓΙΑ 30ml ΝΕΡΟ βάζετε 1 ΚΟΦΤΗ ΜΕΖΟΥΡΑ ΓΑΛΑ, σε 60 ml νερό 2 µεζούρες, σε 90 ml νερό 3 µεζούρες κ.λ.π..
Για να ξέρετε αν το µωρό χορταίνει, θα πρέπει µετά από κάθε γεύµα να περισσέψει µικρή ποσότητα γάλακτος στο µπιµπερό. Αν το µωρό αδειάζει εντελώς το µπιµπερό, θα πρέπει στο επόµενο γεύµα να αυξήσετε την ποσότητα κατά 30ml!
H μεζούρα είναι το πλαστικό κουταλάκι που βρίσκεται µέσα σε κάθε κουτί σκόνης γάλακτος. Δεν πρέπει η σκόνη γάλακτος να είναι βουναλάκι πάνω στη µεζούρα, αυτό που περισσεύει το αφαιρείτε µε ένα καθαρό στεγνό µαχαίρι χωρίς να πιέζετε ότι περισσεύει (κοφτή µεζούρα).
● Σφραγίζετε το µπιµπερό µε τη τάπα και ανακινείτε µέχρι να διαλυθεί καλά η σκόνη. Στο τέλος αφήνετε το µπιµπερό όρθιο για να καθίσει ο αφρός που έχει δηµιουργηθεί και να δείτε την ποσότητα γάλακτος που έχετε ετοιµάσει, ώστε να γνωρίζετε ακριβώς τι ποσότητα έχει φάει το µωρό σας τελειώνοντας το γεύµα.
● Βγάζετε τη τάπα και βάζετε τη θηλή µε καθαρά χέρια ή µε µια αποστειρωµένη λαβίδα.
ΔΟΚΙΜΑΣΤΕ ΤΗ ΘΕΡΜΟΚΡΑΣΙΑ ΣΤΟ ΧΕΡΙ ΣΑΣ. ΠΡΕΠΕΙ ΝΑ ΕΙΝΑΙ ΧΛΙΑΡΟ ΟΛΕΣ ΤΙΣ ΕΠΟΧΕΣ ΤΟΥ ΧΡΟΝΟΥ.
Tαιζετε το µωρό στην αγκαλιά σας ΠΟΤΕ ΞΑΠΛΩΜΕΝΟ. Το γάλα από την αρχή της σίτισης µπορεί να διατηρηθεί εκτός ψυγείου για 1 ώρα, εάν παραμείνει περισσότερο, καλύτερα πετάξτε το.
Σύμφωνα με τις παραπάνω οδηγίες, μπορείτε να ετοιμάσετε ΟΛΑ τα γάλατα του 24ωρου και να τα διατηρήσετε στο ψυγείο στους 4°C για 24 ώρες. Ένα, ένα τα βγάζετε από το ψυγείο να τα ζεστάνετε σε µπρίκι µε χλιαρό νερό (ολόκληρο το µπιµπερό) σε µπεν µαρί ή σε ειδικό θερµαντήρα και ταίζετε το µωρό. ΔΕΝ ΖΕΣΤΑΙΝΕΤΕ ΠΟΤΕ το γάλα σε φούρνο µικροκυµάτων.
Πρόκειται για ένα πολύ κοινό αλλά σύνθετο πρόβλημα. Εμφανίζονται συνήθως μετά τις 3 πρώτες εβδομάδες και υποχωρούν περίπου τον 3ο μήνα της ζωής του βρέφους. Εκδηλώνονται με έντονο παροξυσμικό κλάμα ή κραυγές, κάμψη των ποδιών προς την κοιλιά και έξαψη προσώπου διάρκειας 2-3 λεπτά. Τα επεισόδια επαναλαμβάνονται ιδιαίτερα κατά τις απογευματινές ώρες από 2-3 έως και 4 ώρες. Χαρακτηριστικό των κολικών είναι ότι επαναλαμβάνονται σχεδόν καθημερινά περίπου την ίδια ώρα.
ΑΙΤΙΑ
Δεν υπάρχει επιστημονικά τεκμηριωμένη απόδειξη ότι οφείλονται σε διαταραχή του πεπτικού συστήματος. Σπάνια έχει ενοχοποιηθεί η γαστροοισοφαγική παλινδρόμηση ή η αλλεργία στο γάλα αγελάδας, γι’ αυτό σε επίμονες περιπτώσεις εμπειρικά μπορεί αντί για γάλα αγελάδας να χορηγηθεί ειδικό γάλα.Σε καμία περίπτωση πάντως ΔΕΝ ΔΙΑΚΟΠΤΕΤΑΙ Ο ΘΗΛΑΣΜΟΣ
ΔΥΣΤΥΧΩΣ ΔΕΝ ΥΠΑΡΧΟΥΝ ΕΙΔΙΚΑ ΦΑΡΜΑΚΑ,ΤΙ ΚΑΝΟΥΜΕ?
Πριν αποδώσουμε την ανησυχία του μωρού σε κολικούς, τουλάχιστον τις πρώτες φορές ελέγχουμε:
●Έχει πυρετό;
●Μήπως έχει λερωθεί η πάνα του;
● Έχει ερεθιστεί γύρω από την πάνα;
●Πονάει;
●Κρυώνει;
●Ζεσταίνεται;
●Μήπως θέλει να αλλάξει θέση στην κούνια του;
Σε κάθε περίπτωση, πάρτε το μωράκι σας αγκαλιά, παραινέσεις του τύπου «άστο μην το κακομαθαίνεις» ανήκουν στο παρελθόν. Νανουρίστε το, χαϊδέψτε το, βάλτε το μπρούμυτα στα πόδια σας με την κοιλίτσα του να πιέζεται ελαφρά. Περπατήστε στο σπίτι ή αν ο καιρός το επιτρέπει βγείτε έξω με το μωράκια σας αγκαλιά ΧΩΡΙΣ να το κουνάτε!!! Όταν όλα αποτύχουν απλά, βάλτε το μωράκι σας στο καθισματάκι του αυτοκινήτου και πηγαίνετε μια μακρινή βόλτα (σχεδόν πάντα πιάνει).
ΚΥΡΙΩΣ ΔΕΙΞΤΕ ΥΠΟΜΟΝΗ ΚΑΙ ΕΚΜΕΤΑΛΛΕΥΤΕΙΤΕ ΟΛΗ ΤΗ ΒΟΗΘΕΙΑ ΠΟΥ ΜΠΟΡΟΥΝ ΟΙ ΓΥΡΩ ΣΑΣ ΝΑ ΣΑΣ ΠΡΟΣΦΕΡΟΥΝ
Για οξύ κοιλιακό άλγος μιλάμε όταν η διάρκεια είναι 2-3 ώρες έως μερικές ημέρες. Ποτέ δεν χορηγούμε παυσίπονο πριν εντοπίσουμε το αίτιο του κοιλιακού άλγους.Εάν γνωρίζουμε ότι το παιδί είναι δυσκοίλιο θα μπορούσαμε να το βοηθήσουμε να κάνει κένωση με υπόθετο γλυκερίνης ή με υποκλυσμό.
ΑΠΕΥΘΥΝΟΜΑΣΤΕ σε παιδίατρο άμεσα όταν:
●Το κοιλιακό άλγος αφυπνίζει το παιδί
●Το κοιλιακό άλγος προηγείται για κάποιες ώρες και στη συνέχεια εμφανίζονται έμετοι
●Το κοιλιακό άλγος είναι συνεχές, οξύ και εντοπισμένο
●Το κοιλιακό άλγος συνοδεύεται αρχικά με διαρροϊκές κενώσεις και στη συνέχεια με δυσκοιλιότητα
●Το οξύ κοιλιακό άλγος συνοδεύεται από αιμορραγικές κενώσεις ή αιμορραγικούς ή κοπρανώδεις εμέτους
ΔΥΣΤΥΧΩΣ Η ΔΙΑΓΝΩΣΗ ΣΤΟ ΚΟΙΛΙΑΚΟ ΑΛΓΟΣ ΕΙΝΑΙ ΠΟΛΥ ΔΥΣΚΟΛΗ
●Η κλινική εξέταση συχνά δεν αρκεί.Οι αιματολογικές εξετάσεις, ειδικά τις πρώτες ώρες δεν είναι διαγνωστικές ή απλά μπορούν να δείξουν την ύπαρξη κάποιας φλεγμονώδους διεργασίας.
●Ο ακτινολογικός και ο υπερηχο-γραφικός έλεγχος συχνά όχι μόνο δεν βοηθάνε, αλλά έχουν και υψηλά ποσοστά ψευδών αρνητικών αποτελεσμάτων
●Κοιλιακό άλγος μπορεί να προκαλέσουν και λοιμώξεις που δεν εντοπίζονται στην κοιλιά όπως η αμυγδαλίτιδα, η πνευμονία δεξιάς βάσης του πνεύμονα, οι ουρολοιμώξεις καθώς και άλλες καταστάσεις όπως διαβητική κετοξέωση, πορφύρα κλπ.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΞΕΤΑΖΕΙ.
ΜΗΝ ΕΦΗΣΥΧΑΖΕΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ «ΣΤΕΝΑ».
Μην το στείλετε σχολείο. Εάν είναι νύχτα ξαπλώστε στο δωμάτιο του και πάντα εάν κάτι σας ανησυχήσει επικοινωνήστε με τον παιδίατρο σας.
Συνήθως τα παιδιά με πυρετό έχουν ιώσεις, γι ‘αυτό και η γενική οδηγία είναι να αναζητήσουμε παιδίατρο μετά από 2-3 24ωρα.
Πότε όμως ανησυχούμε?
●Βρέφος κάτω από 2-3 μηνών πρέπει άμεσα να εξεταστεί από παιδίατρο.
●Γενικά οι ιώσεις συχνά εμφανίζουν εξανθήματα. Όταν όμως δούμε αιμορραγικό εξάνθημα- δηλαδή μικρές κοκκινίλες που δεν «ασπρίζουν» μετά από πίεση- πρέπει να αναζητήσουμε άμεσα παιδίατρο. Ξεντύνουμε και να ελέγχουμε το παιδί με πυρετό κάθε 2-3 ώρες.
●Ανησυχούμε όταν η «κακή» διάθεση και η υπνηλία παραμένουν ακόμα και όταν το παιδί είναι απύρετο.
●Παιδί με έντονη κεφαλαλγία που δεν υποχωρεί μετά από λήψη αντιπυρετικού-παυσίπονου και ιδιαίτερα εάν συνυπάρχουν ναυτία, νυχτερινοί εμετοί που το αφυπνίζουν, φωτοφοβία, έντονος πόνος στον αυχένα, πρέπει ΑΜΕΣΑ να εξεταστεί από παιδίατρο.
●Παιδί με πυρετό που διαρκεί πάνω από 2-3 24ωρα και επιδεινώνεται (γίνεται πιο συχνός και πιο υψηλός), καθώς και όταν συνοδεύεται από «κοντό» «κοφτό» βήχα πρέπει να εξετάζεται από παιδίατρο.
ΚΑΙ ΜΗΝ ΞΕΧΝΑΤΕ Ο ΠΑΙΔΙΑΤΡΟΣ ΜΠΟΡΕΙ ΝΑ ΔΕΙ ΚΑΙ ΝΑ ΚΡΙΝΕΙ ΤΗΝ ΚΛΙΝΙΚΗ ΕΙΚΟΝΑ ΕΝΟΣ ΠΑΙΔΙΟΥ ΜΟΝΟ ΤΗΝ ΩΡΑ ΠΟΥ ΤΟ ΕΞΕΤΑΖΕΙ. Ενώ οι λοιμώξεις εξελίσσονται και μπορεί να εμφανιστούν νέα δεδομένα!!!
ΜΗΝ ΕΦΗΣΥΧΑΖΕΣΤΕ ΚΑΙ ΠΑΡΑΚΟΛΟΥΘΕΙΤΕ ΤΟ ΠΑΙΔΙ «ΣΤΕΝΑ».
Μην το στείλετε σχολείο. Εάν είναι νύχτα ξαπλώστε στο δωμάτιο του και πάντα εάν κάτι σας ανησυχήσει επικοινωνήστε με τον παιδίατρο σας.
ΠΑΡΑΤΗΡΉΣΤΕ ΤΗΝ ΑΝΑΠΤΥΞΗ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ ΣΑΣ
Οι αναπτυξιακές δεξιότητες εμφανίζονται μέσα σε ένα ηλικιακό φάσμα. Δηλαδή δεν υπάρχει μία τελείως συγκεκριμένη ηλικία που όλα τα παιδιά αποκτούν μία δεξιότητα. Για παράδειγμα είναι το ίδιο φυσιολογικό κάποιο παιδί να περπατήσει σε ηλικία 9 μηνών και κάποιο άλλο σε ηλικία 15 μηνών χωρίς αυτό να σημαίνει τίποτε για την μελλοντική του εξέλιξη. Επίσης, κάθε παιδί έχει την δική του πορεία και ρυθμό στην ανάπτυξη. Τα αγόρια μάλιστα έχουν διαφορετικό ρυθμό από τα κορίτσια, είναι πιο γρήγορα στην κινητική εξέλιξη και πιο αργά στην εξέλιξη του λόγου. Κάθε παιδί έχει τον δικό του δρόμο και πρέπει να τον σεβαστούµε. Ωστόσο, για να προλάβουμε κάτι ή για να βοηθήσουμε κάποιο τομέα που υστερεί, είναι καλά να έχουμε μια επαγρύπνηση στους τομείς της ανάπτυξης, όπως ακριβώς και στους τομείς της υγείας.
Γι' αυτό παρατηρείτε το παιδί σας και ειδοποιήστε τον παιδίατρό σας αν το παιδί σας παρουσιάσει κάποιο από τα παρακάτω σημάδια πιθανού προβλήματος ή δυσκολίας στην ανάπτυξη στην αντίστοιχη ηλικία. Αυτό δεν σημαίνει υποχρεωτικά πως υπάρχει πρόβλημα.
Αν σε ηλικία μέχρι 4 µηνών
● Μοιάζει να µην απαντά σε δυνατούς θορύβους.
● Δεν παρατηρεί τα χέρια του στους 2 µήvες
● Δεν ακολουθεί µε τα µάτια κινούµενα αντικείµενα στους 2-3 µήνες.
● Δεν χαµογελά σε ανθρώπους στους 3 µήvες.
● Δεν µπορεί να στηρίξει καλά το κεφάλι του στους 3 µήvες.
● Δεν φτάνει και δεν αρπάζει παιχνίδια στους 3-4 µήνες
● Δεν "φλυαρεί" στους 3-4 µήνες.
● Δεν φέρνει αντικείµενα στο στόµα στους 4 μήvες.
● Δεν "σουτάρει" µε τα πόδια του όταν πατά σε στέρεη επιφάνεια στους 4 µήνες
● Έχει πρόβληµα στο να κινήσει το ένα ή και τα δύο μάτια σε όλες τις κατευθύνσεις.
● Αλληθωρίζει τον περισσότερο καιρό (συνήθως το αλληθώρισμα είναι φυσιολογικό στους πρώτους µήνες.)
● Δεν δίνει σηµασία σε νέα πρόσωπα ή µοιάζει πολύ τροµαγµένο µε νέα πρόσωπα ή άτοµα του περιβάλλοντος
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων
Αν σε ηλικία µέχρι 8 µηνών
● Μοιάζει πολύ δύσκαµπτο, µε σφιγµένους µυς.
● Μοιάζει πολύ πλαδαρό, σαν υφασµάτινη κούκλα.
● Το κεφάλι του πέφτει πίσω όταν το σώµα του τραβιέται σε καθιστή θέση.
● Απλώνει για να πιάσει µόνο µε ένα χέρι.
● Αρνείται να αγκαλιάσει.
● Δεν έχει ιδιαίτερη σχέση µε το άτοµο που το φροντίζει.
● Δεν δείχνει να του αρέσει να βρίσκεται με ανθρώπους.
● Το ένα ή και τα δυο μάτια σταθερά στραβίζουν.
● Επιμονο δάκρυσμα, ξηροφθαλμία ή ευαισθησία στο φως.
● Δεν απαντά σε ήχους γύρω του.
● Δυσκολεύεται να φέρει αντικείμενα στο στόμα.
● Δεν γυρίζει το κεφάλι για να εντοπίσει ήχους.
● Δεν γυρίζει από μπρούμυτα - ανάσκελα και αντίστροφα από τον έκτο μήνα
● Μοιάζει αδύνατο να αναπαυθεί τη νύχτα μετά τους 5 μήνες.
● Δεν χαμογελάει στους 5 μήνες.
● Δεν μπορεί να καθίσει με βοήθεια στους 6 μήνες.
● Δεν πιάνει αντικείμενα στους 6-7 μήνες.
● Δεν παρακολουθεί αντικείμενα και με τα δύο μάτια από κοντά (1 μέτρο) και μακριά (6 μέτρα) στους 7 μήνες
● Δεν λέει συλλαβές στους 8 μήνες.
● Δεν δείχνει ενδιαφέρον στο παιχνίδι "κούκου-τα" στους 8 μήνες
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων.
Αν σε ηλικία μέχρι 12 µηνών
● Δεν μπουσουλάει.
● Σέρνει τη μία πλευρά του σώματος του όταν μπουσουλάει (πάνω από 1 μήνα).
● Δεν μπορεί να σταθεί όρθιο όταν υποστηρίζεται.
● Δεν ψάχνει για αντικείμενα που κρύφτηκαν ενώ κοιτούσε.
● Δεν λέει καμία μονή λέξη (μαμά, μπαμπά ... )
● Δεν μαθαίνει να χρησιμοποιεί χειρονομίες, όπως γεια, ναι όχι με το κεφάλι.
● Δεν δείχνει αντικείμενα ή εικόνες
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων.
Αν σε ηλικία μέχρι 24 µηνών
● Δεν περπατάει µέχρι τους 18 µήνες.
● Αποτυγχάνει να αναπτύξει ένα ώριµο περπάτημα µερικούς µήνες αφότου περπάτησε ή περπατάει µόνο µε τα δάχτυλα
● Δεν λέει τουλάχιστον 15 λέξεις.
● Δεν χρησιµοποιεί προτάσεις µε δύο λέξεις στην ηλικία των 2 χρόνων.
● Δεν φαίνεται να γνωρίζει τη λειτουργία κοινών οικιακών αντικειµένων (βούρτσα, τηλέφωνο, κουδούνι. Πιρούνι,κουτάλι) στον 15 µήνα.
● Δεν µιµείται ενέργειες ή λέξεις στο τέλος αυτής της περιόδου.
● Δεν ακολουθεί απλές οδηγίες στην ηλικία των 2 χρόνων.
● Δεν µπορεί να σπρώξει ένα παιχνίδι µε ρόδες στην ηλικία των 2 χρόνων.
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων.
Αν σε ηλικία μέχρι 3 χρόνων
● Συχνά πέφτει και δυσκολεύεται µε τις σκάλες.
●"Μπεµπεδίζει" επίµονα ή δεν έχει καθαρό λόγο
● Δεν µπορεί να χτίσει έναν πύργο µε περισσότερους από 4 κύβους.
● Δυσκολεύεται να χειριστεί µικρά αντικείμενα
● Δεν µπορεί να αντιγράψει έναν κύκλο ανώριµα στην ηλικία των 3 xρόνωv.
● Δεν µπορεί να επικοινωνήσει µε µικρές προτάσεις.
● Δεν συµµετέχει σε παιχνίδια προσποίησης.
● Δεν καταλαβαίνει απλές οδηγίες.
● Έχει µικρό ενδιαφέρον για τα άλλα παιδιά.
● Έχει ιδιαίτερη δυσκολία να αποχωριστεί τη μητέρα ή το άτομο που το προσέχει
● Φτωχή βλεμματική επαφή.
● Έχει οριακό ενδιαφέρον για παιχνίδια .
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων.
Αν σε ηλικία μέχρι 4 χρόνων
● Δεν πετάει μπάλα προς τα πάνω.
● Δεν πηδά επί τόπου.
● Δεν μπορεί να κρατήσει ξυλομπογιά ανάμεσα στον αντίχειρα και στα δάχτυλα.
● Δεν μπορεί να στοιβάξει περισσότερους απο 4 κύβους.
● Εξακολουθεί να προσκολλάται ή να κλαίει όταν φεύγουν οι γονείς του.
● Δεν δείχνει ενδιαφέρον για παιχνίδια «δράσης-αποτελέσματος».
● Δεν απαντά σε άτομα εκτός οικογένειας.
● Δεν παίρνει μέρος σε φανταστικό παιχνίδι.
● Αγνοεί άλλα παιδιά.
● Επιτίθεται χωρίς αυτοέλεγχο όταν θυμώνει ή αναστατώνεται.
● Δεν μπορεί να αντιγράφει έναν κύκλο.
● Δεν χρησιμοποιεί προτάσεις με περισσότερες από τρεις λέξεις.
● Δεν χρησιμοποιεί σωστά το «εγώ» και «εσύ».
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων.
Αν σε ηλικία 5 χρόνων
● Λειτουργεί εξαιρετικά φοβισμένα ή δειλά.
● Λειτουργεί εξαιρετικά δραστήρια.
● Δεν μπορεί να αποχωριστεί τους γονείς του χωρίς μενάλη διαμαρτυρία.
● Εύκολα διασπάται και αδυνατεί να συγκεντρωθεί σε οποιαδήποτε απλή δραστηριότητα για περισσότερο από πέντε λεπτά.
● Δείχνει μικρό ενδιαφέρον στο να παίζει με άλλα παιδιά.
● Αρνείται να απαντά σε άτομα γενικά ή απαντά μόνο επιπόλαια.
● Σπάνια χρησιμοποιεί φαντασία ή μίμηση στο παιχνίδι.
● Δείχνει δυστυχισμένο ή λυπημένο τον περισσότερο καιρό.
● Δεν εκφράζει ένα ευρύ πεδίο συναισθημάτων.
● Έχει προβλήματα φαγητού, ύπνου ή χρήσης τουαλέτας.
● Δεν μπορεί να αντιληφθεί τη διαφορά μεταξύ φανταστικού και πραγματικού.
● Μοιάζει ασυνήθιστα παθητικό.
● Δεν μπορεί να καταλάβει τα δύο μέρη μιας εντολής που χρησιμοποιεί προθέσεις ("βάλε την κούκλα στο κρεβάτι", "πιάσε την μπάλα κάτω από τον καναπέ").
● Δεν μπορεί να πει σωστά το όνομα και το επίθετό του.
● Δεν χρησιμοποιεί πληθυντικό ή παρελθόντα χρόνο σωστά όταν μιλάει.
● Δεν διηγείται τις δραστηριότητες και τις εμπειρίες της ημέρας
● Δεν μπορεί να χτίσει πύργο με 8 κύβους.
● Δεν κρατάει με άνεση μολύβι.
● Δυσκολεύεται να ξεντυθεί.
● Δεν μπορεί να πλύνει τα δόντια του αποτελεσματικά
● Δεν μπορεί να πλύνει και να σκουπίσει τα χέρια του
● Παρουσιάζει ξαφνική απώλεια δεξιοτήτων.
ΚΑΤΑΛΛΗΛΑ ΠΑΙΧΝΙΔΙΑ ΑΝΑ ΗΛΙΚΙΑ
0 - 6 Μηνών
● Ανθρώπινη συντροφιά
Από την αρχή για παρέα, διασκέδαση, ερεθίσµατα από τα χέρια, τη φωνή και το πρόσωπο
● Διάφορους ήχους
Aπό την αρχή ώστε να µάθει να επικοινωνεί και να αντιδρά στους ήχους και τους ρυθµούς
● Φωτεινά χρωµατιστά παιχνίδια πάνω από την κούνια
Όσο νωρίτερα ώστε να µάθει να παρακολουθεί ήχους, χρώµατα και σχήµατα που κινούνται και να διασκεδάζει ή να ηρεµεί
● Παιχνίδια που κινούνται όιαν τα χτυπά µε τα χέρια του ή τα πόδια του, παιδικά γυµναστήρια
Όταν µπορεί να κινεί τους ώµους και προσπαθεί να φτάσει αντικείµενα ώστε να διασκεδάζει και να εκπαιδεύεται στη λειτουργία από πρόθεση
● Παιχνίδια µε χρώµατα, εύκολα να τα πιάνει, να τα κουνάει
Όταν µπορεί να πιάνει ώστε να ενθαρρύνεται να χρησιµοποιεί τα χέρια του και να διακρίνει διαφορετικά υλικά και ήχους
● Παιχνίδια-κρίκους πλαστικά άθραυστα µη τοξικά
Όταν µπορεί να φέρει τα χέρια του στο στόµα και του αρέσει να γλύφει ή να µασάει ώστε να µάθει να εξερευνά γεύσεις, υφές, υλικά και θερµοκρασίες µε το στόµα του, για να µασήσει και να µιλήσει
● Εικόνες, φωτογραφίες, σκίτσα, ζωγραφιές παντού στο δωµάτιό του ή το κρεβάτι του
Όταν µπορεί να προσηλώνει το βλέµµα του ώστε µε ευχαρίστηση να µαθαίνει σχήµατα, χρώµατα και µορφές
6 - 18 Μηνών
● Κουδουνίστρες, χαρτιά για σκίσιµο και τσαλάκωμα, παιχνίδια που παράγουν ήχους
Όταν µαθαίνει να πιάνει, να χρησιµοποιεί, ώστε να αποκτήσει νέες δεξιότητες και να αντιληφθεί τη σχέση της δράσης µε το αποτέλεσµα
● Μαλακές µπάλες, ξύλινα οχήµατα, υφασµάτινοuς κύβους
Όταν µπουσουλάει, ώστε να έχει κίνητρο να ασκήσει το σώµα του.
● Παιχνίδια πολλαπλών δραστηριοτήτων, µουσικά παιχνίδια
Όταν µπορεί να χρησιµοποιεί τα δάχτυλά του, ώστε να ενθαρρυνθεί να τα χρησιµοποιεί σε πολύπλοκες, λεπτές κινήσεις
● Κύβους όλων των µεγεθών, κουτιά που περιέχουν πλαστικά σχήµατα
Όταν µπορεί να βάζει και να βγάζει, να ρίχνει, να πετάει, να χτυπάει µεταξύ τους, ώστε να αναπτύξει έλεγχο για τα πράγµατα που χρησιμοποιεί
● Καθρέφτες
Όταν ξέρει ότι είναι ένα ορισµένο πρόσωπο, ώστε να αναγνωρίζει τον εαυτό του και τους άλλους
● Μαλακά, χνουδωτά παιχνίδια, µεγάλα και µικρά
Όταν είναι πιο κινητικό, ώστε να τα πετάει και να τα ψάχνει.
● Παιχνίδια που µπορεί να στηρίζεται και να τα σπρώχνει
Όταν µπορεί να στέκεται, ώστε να το βοηθήσουν να αποκτήσει ισορροπία και εµπιστοσύνη στην όρθια θέση
● Βιβλία, µουσική, τραγούδια
Πάντοτε γιατί το βοηθούν στην Επικοινωνία.
1.5 - 2.5 Χρόνων
● Παιχνίδια που σπρώχνονται ή σέρνονται σε ρόδες
Όταν µπορεί να περπατήσει σταθερά γιατί χαίρεται µε τον θόρυβο και βοηθούν στην ισορροπία.
● Παιχνίδια µε ρόδες που µπορούν να τα οδηγούν
Όταν µπορούν να σπρώχνουν µε τα πόδια τους γιατί απαιτούν έλεγχο της κίνησης, της ταχύτητας, της ισορροπίας.
● Φτυαράκια, κουβαδάκια, τσοuγκράνες
Όταν ξέρουµε ότι δεν θα βάλει χώµα ή άµµο στο στόµα του γιατί αποκτά εµπειρία από την αίσθηση των υλικών, την υφή και το χρώµα τους.
● Τηλεφωνάκια, κατσαρόλες, πιατικά
Όταν θέλει να γίνει σαν εσάς γιατί διεγείρονται η φαντασία και η µίµηση.
● Μολύβια, κατασκευές, απλά παζλ, κύβοι
Όταν µπορεί να χειριστεί µικρά αντικείµενα γιατί θα αναπτύξει δεξιότητες
● Αυτοκινητάκια, κούκλες, ζώα, καρότσια
Όταν θέλει να φτιάξει τον κόσµο του γιατί θα νιώσει και θα καταλάβει τον κόσµο.
● Βιβλία µε εικόνες, µικρές ιστορίες, τραγουδάκια
Όταν ευχαριστιέται κοιτάζοντας, τραγουδώντας, χορεύοντας γιατί έτσι µαθαίνει για τον κόσµο που µέσα του ζει.
2.5 - 4 Χρόνων
● Τρίκυκλα ποδηλατάκια
Όταν έχουν δυναµώσει τα πόδια του ώστε να συντονίσει την κίνηση, την ισορροπία και να απολαύσει την ταχύτητα
● Παιχνίδια µε τρέξιµο, πιάσιμο , πηδήµατα
Όταν έχει πολύ ενέργεια ώστε να αναπτύξει δύναµη και σιγουριά.
● Τύµπανα, ξυλόφωνα, πνευστά
Όταν του αρέσει να παίζει µε τους ήχους ώστε να µάθει να τους ξεχωρίζει.
● Κούκλες, τραινάκια, αυτοκινητάκια, κουκλόσπιτα
Όταν θέλει να µιµηθείώστε να σκεφτεί για την οργάνωση του κόσµου.
● Μαρκαδόρους, δαχτυλοµπογιές
Όταν µπορεί να τα χρησιµοποιήσει ώστε να φανταστεί και να δηµιουργήσει
● Aπλά στην αρχή παιχνίδια κατασκευών, παζλ, ντόµινο
Όταν µπορεί να τα ταιριάζει ώστε να συγκεντρώνεται και να µάθει να αναπτύσσει στρατηγικές σκέψης
● Βιβλία, απλά παραµυθάκια-όσο µεγαλώνει πιο σύνθετα
Όταν του αρέσουν ώστε να µάθει να µιλάει και να χαίρεται αλλά και να γνωρίσει τον κόσµο.
● Ρούχα, κάπελα, στολίδια
Όταν θέλει να παίζει µόνο του ή µε άλλα παιδιά ρόλους ώστε να προετοιµαστεί για τη ζωή
Συμβουλές
Καθώς το παιδί µεγαλώνει και έχει ένα σωρό παιχνίδια, πρέπει να έχει την δυνατότητα να τα φτάνει και να παίζει µαζί τους χωρίς υποχρεωτικά την βοήθεια των γονιών. Έτσι πρέπει να φροντίσουν ώστε η αποθήκευσή τους να έχει νόηµα, λογική και στόχο.
Όχι όλα άνω-κάτω.
● Τοποθετηµένα ανά θέµα σε µικρά κουτιά, ράφια ή συρτάρια και να επιµείνουν να παίζει µε το επόµενο αφού µαζέψει το προηγούµενο παιχνίδι.
● Τα µεγάλα κουτιά µε τα παιχνίδια ανακατεµένα µέσα σ 'αυτά δεν βοηθούν στην οργάνωση της σκέψης του.
● Σπασµένα παιχνίδια ή παιχνίδια µε κοµµάτια που λείπουν πρέπει να πετιούνται.
● Πρέπει να µάθει ότι δεν µπορεί να παίζει σε όλους τους χώρους του σπιτιού.
● Είναι απαραίτητο να τακτοποιούν τα παιχνίδια µαζί του, γιατί έτσι τακτοποιείται η σκέψη του και παίζει πιο χαρούµενο και συγκεντρωµένο.
Ι. Αντωνιάδου-Κουμάτου
ΙΝΣΤΙΤΟΥΤΟ ΥΓΕΙΑΣ ΤΟΥ ΠΑΙΔΙΟΥ - Διεύθυνση Κοινωνικής και Αναπτυξιακής Παιδιατρικής
- ΕΓΚΑΥΜΑΤΑ
- ΜΙΚΡΑ ΑΤΥΧΗΜΑΤΑ
- ΒΑΛΑΝΟΠΟΣΘΙΚΕΣ ΣΥΜΦΥΣΕΙΣ-ΦΙΜΩΣΗ
- ΔΥΣΚΟΙΛΙΟΤΗΤΑ
- ΔΑΓΚΩΜΑΤΑ ΑΠΟ ΖΩΑ
- ΚΑΤΑΠΟΣΗ ΑΝΤΙΚΕΙΜΕΝΩΝ
- ΚΗΛΕΣ
- ΚΟΙΛΙΑΚΟ ΑΛΓΟΣ
- ΣΥΜΜΕΙΣΗ ΧΕΙΛΕΩΝ ΑΙΔΟΙΟΥ
- ΕΠΩΔΥΝΟ ΗΜΙΟΣΧΕΟ-ΣΥΣΤΡΟΦΗ ΟΡΧΕΟΣ
Δεν είναι σπάνιο να πάθει έγκαυμα ένα παιδί, σε οποιαδήποτε ηλικία. Η πλειοψηφία των εγκαυμάτων συμβαίνει μέσα στο σπίτι, συνήθως στην κουζίνα ή το μπάνιο, και ενώ το παιδί επιβλέπεται από κάποιον ενήλικα, όσο κι αν αυτό φαντάζει παράδοξο!!!! Ένα φλυτζάνι καφές, μια κατσαρόλα με ζεστό νερό ή φαγητό, μια αναμένη εστία, μπορεί να είναι η αιτία του εγκαύματος, ενώ το παιδί και αυτός που το επιβλέπει βρίσκονται στο ίδιο δωμάτιο.
Η σωστή πρώτη αντιμετώπιση στο σπίτι είναι η εξής:
• Απομάκρυνση του παιδιού από το αίτιο. Αυτό σημαίνει ότι, σε περίπτωση που τα ρούχα του είναι βρεγμένα, θα πρέπει να αφαιρούνται άμεσα, γιατί αν παραμείνουν συνεχίζουν να καίνε το παιδί.
• Ξέπλυμα της περιοχής με δροσερό νερό στη βρύση.
• Αν υπάρχει στο σπίτι, επάλειψη με φαρμακευτική ενυδατική κρέμα (πχ Bepanthol) ή ειδικό προϊόν για εγκαύματα. Πολλοί βάζουν τρόφιμα (πχ τοματοπολτό) ή οδοντόκρεμα. Αυτή η αντιμετώπιση είναι λάθος, γιατί αφ’ ενός δεν προσφέρουν κάτι, αφ΄ετέρου η απομάκρυνσή τους δημιουργεί επιπλέον πόνο, γιατί συνήθως έχουν ξεραθεί όταν το παιδί φτάνει στο νοσοκομείο. Ο γιατρός που θα εκτιμήσει το παιδί θα πρέπει προφανώς να έχει πλήρη και σαφή εικόνα της περιοχής που έχει καεί.
• Σε κάθε περίπτωση εγκάυματος, θα πρέπει να γίνεται άμεσα εκτίμηση από γιατρό, που θα δώσει και οδηγίες για την περαιτέρω περιποίηση στο σπίτι, ή, ανάλογα με την έκταση, το σημείο και το βαθμό, ίσως χρειαστεί εισαγωγή στο νοσοκομείο.
Ανάλογα με το βάθος, τα εγκαύματα χωρίζονται σε μερικού και ολικού πάχους. Η κατάταξη αυτή είναι χρήσιμη για ένα γιατρό ή επαγγελματία υγείας που διαθέτει εξειδικευμένη γνώση. Αυτό που χρειάζεται να συγκρατήσει κανείς, είναι ότι γενικά τα εγκαύματα, εκτός από την περίπτωση του ηλιακού εγκαύματος, και με την προϋπόθεση βέβαια και στην περίπτωση αυτή ότι το παιδί είναι ζωηρό και σε καλή γενική κατάσταση, θα πρέπει να εκτιμώνται από κάποιον ειδικό.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Το πιο συνηθισμένο συμβάν είναι: το παιδί έπεσε!!!! Τα μικρά παιδιά έχουν την τάση λόγω σωματομετρικών αναλογιών να χτυπάνε στο κεφάλι, γιατί είναι μεγαλύτερου μεγέθους και βαρύτερο αναλογικά σε σχέση με τους ενήλικες και τα μεγαλύτερα παιδιά (>8 ετών). Ακόμα και τα βρέφη μόλις αρχίζουν να κινούνται και να γυρίζουν, μπορεί μέσα σε κλάσματα του δευτερολέπτου, ακόμη κι αν κάποιος βρίσκεται δίπλα τους, να πέσουν. Από την αλλαξιέρα, το καρότσι, τον καναπέ, παίζοντας, πρακτικά οποιαδήποτε στιγμή, ακόμη κι από την αγκαλιά της μητέρας την ώρα του θηλασμού!!!
Ο πανικός δεν είναι καλός σύμβουλος. Έχει παρατηρηθεί ότι τα παιδιά όταν όλοι γύρω τους δείχνουν έντονη ανησυχία τείνουν να είναι πιο «δραματικά» στις αντιδράσεις τους, ακόμα και τα βρέφη.
Είναι σημαντικό να μπορεί κανείς να συγκρατήσει απλές λεπτομέρειες του περιστατικού όπως π.χ αν έκλαψε αμέσως το παιδί. Αυτό σημαίνει ότι δεν έχασε τις αισθήσεις του, πράγμα σημαντικό στην αξιολόγηση της βαρύτητας της κάκωσης. Όταν ένα παιδί χάνει τις αισθήσεις του, αυξάνεται η πιθανότητα κάποιας σοβαρής κάκωσης. Έχει εμφανείς κακώσεις (πχ πρήξιμο,αιμορραγία,μώλωπες),δείχνει να πονάει; Αυτά είναι στοιχεία ότι μάλλον πρόκειται για κάτι πιο σοβαρό. Γενικά,οι γονείς θα πρέπει να θυμούνται ότι ένα παιδί συνήθως κλαίει γιατί κάτι το ενοχλεί. Κουνάει τα χέρια και τα πόδια του; Έχει φυσιολογικές αντιδράσεις, αντιλαμβάνεται το περιβάλλον; Όλα αυτά είναι στοιχεία ότι πιθανότατα είναι σε καλή κατάσταση.
Η παρατήρηση μιας μητέρας ότι «κάτι δεν πάει καλά» μπορεί να αποβεί σωτήρια.
Πολλές φορές μια φαινομενικά ασήμαντη κάκωση μπορεί να έχει πολύ σοβαρές συνέπειες για την υγεία του παιδιού. Αν η μητέρα παρατηρήσει οτιδήποτε περίεργο ή ασυνήθιστο στην εμφάνιση ή τη συμπεριφορά του παιδιού,κάτι που «δεν της αρέσει»,θα πρέπει να συμβουλεύεται κάποιο γιατρό,και μάλιστα όχι τηλεφωνικά,θα πρέπει το παιδί να εξετάζεται,και αν προκύπτει οποιαδήποτε αμφιβολία,να γίνονται επιπλέον εξετάσεις. Το ασφαλές χρονικό διάστημα παρατήρησης στο σπίτι είναι οι 48-72 ώρες. Μετά, πρακτικά μπορούμε να ξεχάσουμε το γεγονός.
Σε περίπτωση που υπάρχει κάποιος μώλωπας με έντονο οίδημα (καρούμπαλο), καλό θα είναι να τοποθετείται πάγος, γιατί μειώνει τόσο το οίδημα όσο και τον πόνο. Αν δεν υπάρχει παγοκύστη, μπορείτε να χρησιμοποιήσετε παγάκια μέσα σε μια καθαρή πετσέτα. Αν υπάρχει ανοιστό τραύμα, θα πρέπει να πλένεται με φυσιολογικό ορό ή αν δεν υπάρχει στο σπίτι ακόμα και με νερό της βρύσης, και στη συνέχεια ένα αντισηπτικό (πχ Betadine, μερκουροχρώμ κλπ) και να καλύπτεται με μια αποστειρωμένη γάζα. Αν δεν υπάρχουν γάζες στο σπίτι είναι προτιμότερο ένα καθαρό πανί παρά το βαμβάκι, που έχει ίνες που μπαίνουν μέσα στο τραύμα και είναι δύσκολο πολλές φορές να απομακρυνθούν. Θα πρέπει πάντα να το βλέπει κάποιος γιατρός, γιατί είναι πιθανό να χρειάζεται συρραφή, ιδίως αν είναι βαθύ.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Σε όλα τα νεογνά, για προστασία, η βάλανος του πέους καλύπτεται εξ’ ολοκλήρου από δέρμα και δεν αποκαλύπτεται. Σταδιακά, και μέχρι την ηλικία των 5-6 ετών, το δέρμα της ακροποσθίας μαλακώνει και ανοίγει, οι συμφύσεις που υπάρχουν μεταξύ του βλεννογόνου της ακροποσθίας και της βαλάνου λύνονται αυτόματα, καμιά φορά με σχηματισμό συναθροίσεων σμήγματος στα σημεία αποκόλλησης (που κάποιοι γονείς θεωρούν λανθασμένα ότι είναι πύον) και η βάλανος πλέον αποκαλύπτεται πλήρως με έλξη του δέρματος της ακροποσθίας.
Η φροντίδα που χρειάζεται εκ μέρους των γονέων με την προϋπόθεση ότι δεν υπάρχουν συμβάμματα όπως βαλανοποσθίτιδα (χημική φλεγμονή της περιοχής της ακροποσθίας και της βαλάνου, με μικρή ενίοτε συμμετοχή μικροβίων της περιοχής) είναι απλή καθαριότητα της περιοχής στο μπάνιο, χωρίς καμιά προσπάθεια βίαιης αποκάλυψης της βαλάνου.
Φίμωση είναι η παρουσία ουλώδους ιστού στην ακροποσθία, που καθιστά αδύνατη την αποκάλυψη της βαλάνου.
Συνήθως είναι αποτέλεσμα μικροτραυματισμών που έγιναν παλιότερα, στην προσπάθεια να αποκαλυφθεί η βάλανος, με απότομες κινήσεις. Σπανιότερα, είναι θέμα σύστασης του δέρματος (ιδιοπαθής φίμωση, αποφρακτική ξηρωτική βαλανίτις). Ο παιδίατρος που βλέπει το παιδί θα διαπιστώσει την ύπαρξη φίμωσης και θα κατευθύνει την οικογένεια.
Οι βαλανοποσθικές συμφύσεις όπως προαναφέρθηκε δεν είναι παθολογική κατάσταση, και δεν χρειάζονται αντιμετώπιση αν δεν υπάρχουν επιπλοκές. Και πάλι ο παιδίατρος θα κατευθύνει την οικογένεια, η γνώμη άλλων που δεν ασχολούνται με τη φροντίδα των παιδιών μπορεί να έχει σαν αποτέλεσμα μια επίπονη εμπειρία που θα φοβίσει το παιδί και τελικά δεν θα προσφέρει και τίποτα.
Μια κατάσταση που είναι αρκετά συχνή μετά από λύση βαλανοποσθικών συμφύσεων σε παιδιά ηλικίας 2,5-3 ετών που έγινε σχετικά βίαια είναι η παραφίμωση, η αδυναμία δηλαδή ανάταξης προς τα πάνω της ακροποσθίας, η οποία σφίγγει τη βάση της βαλάνου και προκαλεί φλεβική στάση, έντονο οίδημα και πόνο. Το παιδί θα πρέπει να οδηγείται στο νοσοκομείο γρήγορα, γιατί η κατάσταση επιδεινώνεται, η ανάταξη θα είναι δυσκολότερη και πιο επίπονη, και ίσως χρειαστεί ακόμη και χειρουργική επέμβαση (σε παραμελημένες περιπτώσεις).
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Η δυσκοιλιότητα είναι η κατάσταση κατά την οποία οι κενώσεις είναι σκληρές, και συνήθως μειωμένες σε συχνότητα. Προκαλεί μεγάλη δυσφορία στο παιδί, καθώς συνοδεύεται πολλές φορές κι από επιπλοκές όπως πόνος στην κοιλιά, πόνος κατά την αφόδευση, δημιουργία ραγάδων δακτυλίου (που εκδηλώνονται με αίμα μετά την κένωση), εγκόπριση από υπερχείλιση (soiling) και διάφορα άλλα προβλήματα, ακόμα και ψυχολογικά (ντροπή στο παιδί που «λερώνεται»).
Τα αίτια της δυσκοιλιότητας είναι συνήθως διατροφικά (το συχνότερο), λειτουργικά (κινητικότητας του εντέρου), ή οργανικά (νόσος Hirschprung, κοιλιοκάκη κλπ).
Ανάλογα με την αιτία, διαφέρουν τόσο η ηλικία έναρξης του προβλήματος, όσο και τα υπόλοιπα συμπτώματα που μπορεί ένα παιδί να εμφανίσει πέραν του καθ’αυτού προβλήματος της δυσκοιλιότητας. Η πιο συνηθισμένη περίπτωση είναι το παιδί με όχι τόσο ισορροπημένη διατροφή, φτωχή σε ίνες, που μόλις μάλιστα ξεκίνησε το σχολείο και οι συνήθειες του εντέρου άλλαξαν. Το παιδί συγκρατεί τα κόπρανα, που γίνονται πιο σκληρά, και αν το πρόβλημα δεν αντιμετωπιστεί εγκαίρως, επιδεινώνεται και ξεκινούν επιπλοκές που ταλαιπωρούν το παιδί δημιουργώντας ένα φαύλο κύκλο.
Ο πρώτος που καλείται να αντιμετωπίσει το πρόβλημα είναι φυσικά ο παιδίατρος που παρακολουθεί το παιδί. Ο παιδίατρος θα αποφασίσει ποιό θα είναι το αρχικό πλάνο αντιμετώπισης και θα συστήσει παραπέρα εξετάσεις αν κρίνει ότι χρειάζονται. Το πρώτο βήμα είναι φυσικά η βελτίωση της διατροφής, και η χρήση ήπιων υπακτικών σε οξείες καταστάσεις. Αν το πρόβλημα δεν βελτιώνεται, σειρά έχει ο γαστρεντερολόγος που είναι και ο πλέον ειδικός για την αντιμετώπιση και διερεύνηση του προβλήματος. Ο ρόλος του χειρουργού περιορίζεται στην αντιμετώπιση επιπλοκών όπως οι ραγάδες, ο οξύς πόνος λόγω της δυσκοιλιότητας (πχ με υποκλυσμό) και προς αποκλεισμό καταστάσεων άσχετων με τη δυσκοιλιότητα (πχ εγκολεασμού, σκωληκοειδίτιδας) που μπορεί να έχουν παρόμοια εικόνα και η αντιμετώπιση παθήσεων που χρειάζονται χειρουργική παρέμβαση, όπως η νόσος του Hirschprung.
Είναι πολύ βασικό, και πρέπει να γίνει σαφές από τα παραπάνω, ότι σε όλες τις φάσεις της διερεύνησης και αντιμετώπισης, οι γονείς επιβάλλεται να κάνουν κάθε προσπάθεια συμμόρφωσης με τις οδηγίες των γιατρών που παρακολουθούν το παιδί. Δεν θα το βοηθήσουν με το να του “κάνουν το χατήρι” αν κάτι του φαίνεται δυσάρεστο, γιατί το πρόβλημα θα διαιωνιστεί και πιθανότατα θα χειροτερέψει. Στην πλειοψηφία των περιπτώσεων το παιδί ξεπερνά το πρόβλημα, κι αυτό θα πρέπει να είναι ο στόχος των γονιών, όσο κι αν φαίνεται κάποιες φορές δύσκολο ή χρονοβόρο.
Η δυσκοιλιότητα δεν αντιμετωπίζεται από τη μια μέρα στην άλλη, χρειάζεται χρόνος, πολλές φορές αρκετές εβδομάδες.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Συχνά τα παιδιά γίνονται θύματα επίθεσης από κατοικίδια ζώα, όχι μόνο αδέσποτα. Η συμπεριφορά των παιδιών πολλές φορές προκαλεί την επίθεση του ζώου.
Σε τέτοιες καταστάσεις θα πρέπει άμεσα να λαμβάνονται μέτρα προστασίας του παιδιού. Αν είναι δυνατόν, θα πρέπει το ζώο να τεθεί υπό περιορισμό για να ελεγχθεί, ιδίως αν είναι αδέσποτο, που τις περισσότερες φορές δεν είναι εμβολιασμένο και μπορεί να είναι φορέας νόσων. Η λύσσα, που πολύς κόσμος φοβάται, παρ’ όλα αυτά, είναι μάλλον απίθανη σαν ενδεχόμενο, διότι πρακτικά έχει εξαφανιστεί στη χώρα μας.
Θα πρέπει να ηρεμήσουμε το παιδί, το οποίο θα είναι ταραγμένο και φοβισμένο. Στη συνέχεια θα πρέπει να ελέγξουμε για τυχόν τραυματισμούς από την επίθεση. Αν βρούμε μόνο ήπιες αμυχές, δεν υπάρχει λόγος ούτε ανησυχίας, ούτε κάποιας άλλης φροντίδας εκτός από την στοιχειώδη (πλύσιμο, τοπικα αντισηπτικά κλπ). Αν βρούμε όμως τρύπες από δάγκωμα ή εκτεταμένα ανοικτά τραύματα, το παιδί θα πρέπει να μεταφερθεί στο Νοσοκομείο, για την παροχή εξειδικευμένης φροντίδας.
Στο Νοσοκομείο θα ήταν χρήσιμες πληροφορίες σχετικά με το ζώο: ήταν αδέσποτο, έχει εμβολιαστεί, είναι επιθετικό;
Σπανιότερα, όταν τα παιδιά βρίσκονται στην εξοχή, ιδίως κατά τους ανοιξιάτικους μήνες, μπορεί να δεχτούν επίθεση από φίδι. Σε κάθε περίπτωση δαγκώματος από φίδι, θα πρέπει να γίνεται μεταφορά στο νοσοκομείο, ακόμη κι αν δεν πρόκειται για δηλητηριώδες φίδι, γιατί υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης σοβαρών αντιδράσεων. Ενέργειες όπως σφιχτό δέσιμο ή άνοιγμα της πληγής («για να φύγει το δηλητήριο») μπορεί να προκαλέσουν ακόμη μεγαλύτερη ζημιά χωρίς κανένα ουσιαστικό όφελος.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Είναι συχνό στα παιδιά, ιδίως προσχολικής ηλικίας, να βάζουν στο στόμα τους κυριολεκτικά ότι βρεθεί μπροστά τους!!!
Συχνότερα καταπίνουν κέρματα, κουμπιά, κομμάτια από παιχνίδια, κοκαλάκια για τα μαλλιά και στρογγυλές μπαταρίες. Αν το δούμε, καλύτερα να προσπαθήσουμε με ηρεμία να τα πείσουμε να το βγάλουν από το στόμα τους μόνα τους. Ενέργειες πανικού, πχ να βάλουμε τα δάκτυλα στο στόμα τους μπορεί να προκαλέσουν τραυματισμό στο στόμα, ακόμα και εισρόφηση του αντικειμένου, που είναι πολύ επικίνδυνη κατάσταση.
Αν το παιδί καταπιεί το αντικείμενο, δεν προσπαθούμε με κανένα τρόπο να προκαλέσουμε εμετό για να το βγάλει. Καλύτερα να βρίσκεται στο στομάχι, παρά στο αναπνευστικό του λόγω του εμετού. Το πιο πιθανό είναι ότι μετά από μερικές μέρες, το αντικείμενο θα αποβληθεί με τα κόπρανα. Αν το παιδί μπορεί να καταπιεί κάτι, τότε μπορεί και να το βγάλει. Θα πρέπει οι γονείς να ελέγχουν τα κόπρανα σε γιο-γιο. Είναι σπάνιες οι περιπτώσεις που προκαλείται τραυματισμός του εντέρου ή απόφραξη, ακόμα κι αν το παιδί έχει καταπιεί ανοικτή παραμάνα ή καρφίτσα! Εξαίρεση αποτελούν οι μπαταρίες, που θα πρέπει να είμαστε σίγουροι ότι έχουν απομακρυνθεί από το στομάχι σε 24 ώρες το πολύ, διαφορετικά υφίστανται διάβρωση και τα δηλητηριώδη στοιχεία απορροφώνται. Όταν ένα παιδί καταπίνει μπαταρία θα πρέπει πάντα να ελέγχεται, γιατί αν δεν περάσει στο στομάχι και μείνει στον οισοφάγο, μπορεί να προκαλέσει μεγάλη ζημιά.
Αν το παιδί παραπονιέται ότι «του στάθηκε», δείχνει να δυσφορεί, τρέχουν σάλια, βήχει ή δυσπνοεί, θα πρέπει οπωσδήποτε να μεταφέρεται στο Νοσοκομείο για έλεγχο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Όταν ο γονέας ανακαλύπτει μια κήλη, ένα πρήξιμο που δε θα έπρεπε να υπάρχει στο παιδί του θορυβείται και ανησυχεί. Οι συχνότερες καταστάσεις είναι η βουβωνοκήλη, η υδροκήλη και η ομφαλοκήλη. Η εξέταση από τον παιδίατρο τις πιο πολλές φορές δίνει απάντηση και τις σωστές κατευθυντήριες γραμμές.
Η βουβωνοκήλη είναι αποτέλεσμα προβολής ενδοκοιλιακών οργάνων (συχνότερα επίπλουν, αλλά και έλικες εντέρου, ωοθήκη) διαμέσου του ελυτροπεριτοναϊκού πόρου, που παραμένει ανοικτός μετά την εμβρυϊκή ζωή. Είναι συχνότερη στα αγόρια, στη ΔΕ πλευρά και στα πρόωρα. Θα πρέπει να αντιμετωπίζεται το συντομότερο δυνατό, γιατί υπάρχει κίνδυνος περίσφιξης του σάκου και νέκρωσης των περιεχομένων οργάνων, με σοβαρές επιπλοκές. Στα αγόρια, που μπορεί τους πρώτους μήνες ο όρχις να μην έχει κατέβει τελείως, μπορεί ο όρχις, αν δεν γίνει προσεκτική εξέταση να εκληφθεί ως κήλη.
Η υδροκήλη είναι η συγκέντρωση υγρού μέσα στο όσχεο, και συχνά υπάρχει λεπτός πόρος επικοινωνίας με την περιτοναϊκή κοιλότητα. Πολλές φορές οι γονείς αντιλαμβάνονται μετά από μια ίωση, γιατί παράγεται αντιδραστικό υγρό. Είναι μια κατάσταση που στην πλειοψηφία των περιπτώσεων υποχωρεί μέχρι τα 2-3 χρόνια, δεν δημιουργεί επιπλοκές, και άρα αξίζει να περιμένει κανείς, μια και το πιθανότερο δε θα χρειαστεί χειρουργείο.
Η ομφαλοκήλη συνήθως υπάρχει από τη γέννηση, και μπορεί να είναι αρκετά μεγάλη σε μέγεθος. Η διαμόρφωση της περιοχής διαφέρει από την ομφαλοκήλη στους ενήλικες και δεν δημιουργεί άλλα προβλήματα στο παιδί, ακόμα κι αν είναι μεγάλη. Καθώς το παιδί μεγαλώνει, και διαμορφώνονται τα κοιλιακά τοιχώματα, το χάσμα στον ομφαλό μικραίνει και συνήθως η κήλη μετά την ηλικία των 4 ετών δεν είναι ορατή. Άρα, κι εδώ θα πρέπει να περιμένουμε.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
O πόνος στην κοιλιά είναι το συχνότερο σύμπτωμα μαζί με τα αναπνευστικά προβλήματα για το οποίο το παιδί φτάνει στο γιατρό.
Τις πιο πολλές φορές δεν έχει κάποια σοβαρή αιτία, και μπορεί να υφεθεί χωρίς να χρειαστεί καν κάποια αγωγή. Άλλες φορές όμως είναι αποτέλεσμα σοβαρών καταστάσεων, που χρειάζονται νοσηλεία ή ακόμα και χειρουργική αντιμετώπιση. Πρακτικά κάθε φορά που το παιδί είναι άρρωστο ή κακοδιάθετο, παραπονιέται για πόνο στην κοιλιά, ακόμα κι αν το πρόβλημά του είναι άσχετο, π.χ. μια ωτίτιδα.
Όταν ένα παιδί παραπονιέται για πόνο στην κοιλιά είναι σημαντικό να αναζητηθούν κι άλλα συμπτώματα και σημεία (π.χ. πονοκέφαλος, πυρετός, έμετοι διάρροια, διάταση κοιλιάς) που μπορεί να βοηθήσουν στη διάγνωση και θα πρέπει να αναφερθούν στο γιατρό. Έχει επίσης σημασία ο τύπος του πόνου (διαλείπων ή συνεχής), η εντόπισή του (σε συγκεκριμένο σημείο ή διάχυτα), η ταχύτητα εγκατάστασής του, το αν συνδυάζεται με άλλα γεγονότα κλπ.
Οι πληροφορίες αυτές φυσικά είναι δύσκολο να υπάρχουν σε βρέφη και νεογνά, ή αν έχει περάσει μικρό χρονικό διάστημα από την έναρξη του πόνου. Πολλές καταστάσεις είναι εξελισσόμενες, και η διάγνωση μπορεί να διαφύγει πολύ εύκολα σε ένα παιδί που με το παραμικρό σύμπτωμα φτάνει στο γιατρό, ο οποίος διαθέτει ελάχιστες πληροφορίες για να φτάσει σε ασφαλές συμπέρασμα.
Θα πρέπει να σημειωθεί επίσης ότι ο μεγάλος φόβος που έχουν πολλοί γονείς «μήπως το παιδί έχει σκωληκοειδίτιδα και σπάσει» είναι μάλλον υπερβολικός. Ακόμα κι αν το παιδί έχει όντως σκωληκοειδίτιδα, δεν γίνεται αμέσως ρήξη, συνήθως υπάρχει ένα περιθώριο 24-48 ωρών εξέλιξης.
Ο γιατρός που θα εξετάσει το παιδί θα συνεκτιμήσει τα δεδομένα από το ιστορικό και την πλήρη και λεπτομερή φυσική εξέταση και θα κατευθύνει, αν χρειάζεται τον περαιτέρω έλεγχο, τόσο εργαστηριακό, όσο κι από γιατρούς άλλων ειδικοτήτων.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Στα βρέφη, δεν είναι σπάνιος ο σχηματισμός συμφύσεων στα μικρά χείλη του αιδοίου.
Το δέρμα είναι ευαίσθητο, και ο ερεθισμός από καλλυντικά, ούρα κλπ προκαλεί χρόνια φλεγμονή με αποτέλεσμα λέπτυνση του δέρματος που έχει την τάση να κολλάει.
Αν το στόμιο του κόλπου είναι ελεύθερο, αρκεί τοπική φροντίδα (καλή καθαριότητα, πλύσεις με χαμομήλι που έχει καταπραϋντική δράση, διατήρηση στεγνής της περιοχής όσο είναι δυνατόν, χρήση βρεφικής κρέμας), και όταν ο ερεθισμός υποχωρήσει, οι συμφύσεις υποχωρούν.
Αν το στόμιο του κόλπου και, σε προχωρημένες περιπτώσεις ακόμα και η ουρήθρα, δεν είναι ορατά, υπάρχει κίνδυνος πρόκλησης αιδοιοκολπίτιδας και ουρολοιμώξεων. Συχνά με τοπική εφαρμογή κρέμας με χαμηλή δόση οιστρογόνων (που ενισχύει θεωρητικώς την ανάπλαση του δέρματος της περιοχής) υπάρχει βελτίωση, αλλά υπάρχει κίνδυνος εμφάνισης τρίχωσης (που εξαφανίζεται όταν σταματήσει η χρήση) ή άλλων συστηματικών παρενεργειών που φοβίζουν τους γονείς. Αν η κρέμα δεν αποδώσει, θα πρέπει να γίνει διάνοιξη της σύμφυσης με μηχανικό τρόπο. Η κατάσταση αυτή πολύ συχνά υποτροπιάζει, γι αυτό θα πρέπει να γίνεται πολύ προσεκτική τοπική φροντίδα, μέχρι το κοριτσάκι να φτάσει περίπου στο 1 έτος, οπότε το δέρμα δεν είναι πια τόσο ευαίσθητο.
ΑΝΑΣΤΑΣΙΑ ΛΙΒΑΝΗ, MD, MSc
XEIΡΟΥΡΓΟΣ ΠΑΙΔΩΝ
ΣΥΝΕΡΓΑΤΗΣ ΕΥΡΩΚΛΙΝΙΚΗΣ ΠΑΙΔΩΝ, ΙΑΣΩ ΠΑΙΔΩΝ, ΜΗΤΕΡΑ
Επικοινωνία: anastasia.livani@gmail.com
Ο πόνος στο ημιόσχεο δεν είναι σπάνιο σύμπτωμα. Μπορεί να οφείλεται σε φλεγμονή (ορχεοεπιδιδυμίτιδα ιογενής/μικροβιακή), συστροφή εμβρυϊκών αποφύσεων του όρχι και της επιδιδυμίδας (κύστη Morgagni, σωμάτιο Giralde), γρήγορη συσσώρευση υγρού (σπάνια σε προϋπάρχουσα υδροκήλη), τραυματισμό ή συστροφή του όρχι.
Το παιδί θα πρέπει πάντα να εξετάζεται από γιατρό, για να αποκλειστεί η συστροφή του όρχι που είναι επικίνδυνη και μπορεί να προκαλέσει πλήρη νέκρωση και απώλεια του οργάνου και πρέπει να αντιμετωπιστεί επειγόντως στο χειρουργείο (ανάταξη της συστροφής κατά προτίμηση τις πρώτες 6, το πολύ 12 ώρες από την έναρξη του πόνου).
Το αγόρι που έχει συστροφή όρχεος είναι συνήθως προεφηβικής ηλικίας (αν και μπορεί να συμβεί οποτεδήποτε, ακόμα και πριν τη γέννηση) και παραπονιέται για δυνατό, οξύ πόνο με αιφνίδια έναρξη. Το όσχεο είναι κόκκινο και πρησμένο, και ακόμα και το ήπιο άγγιγμα είναι εξαιρετικά επώδυνο. Μπορεί να συνυπάρχουν έμετοι, και το παιδί δείχνει να πάσχει. Ιδιαίτερη προσοχή θα πρέπει να δίνεται σε περιπτώσεις γνωστής κρυψορχίας, γιατί ο όρχις δεν είναι στο όσχεο, και θα πρέπει όλη η περιοχή του βουβωνικού πόρου να εξετάζεται προσεκτικά για να μη διαφύγει η συστροφή.
Οι υπόλοιπες αιτίες πόνου στο ημιόσχεο αντιμετωπίζονται συντηρητικά, αλλά καλό είναι να γίνεται διάγνωση από έμπειρο γιατρό για να δοθεί η σωστή αγωγή.